Ben kendimi tanımak için yazıyorum 6 dakika yazılarını, bir nevi terapi.. 6 dakika kalemi kaldırmadan yaz, kurgulama, bırak aksın serbest çağrışımlar.. Sonra otur düşün üzerine:)
Ve bugünün kelimesi -ruhum-
"Ne zaman geldin ruhum, görmedim seni" diyor şarkıda "özledim" diye devam ediyor. Ne çok söylerdim ve dinlerdim ama sanki anlamını bilmeden ya da bilsem de fark etmeden.Gençliğin verdiği duygu iniş çıkışlarını depresyon zanneder, melankoliden kurtulamazdık. Hep bir yalnızlık, hep bir terk ediliş, hep bir acı.. Aslında nasıl da çok-muşum meğer, ruhum fark etmesem de nasıl da..
35 yaşından dönüp bakınca 20'li yaşlarıma ruhumu fark etmeden ama ruhuma iyi gelecek şekilde yaşamışım .
Şimdi ruhumu arıyorum, arayışların içinde kaybolmadan kendimi bulmaya çalışıyorum. Yavaş yavaş dokunuyorum gizli kalmış odalarına incitmeden, severek, kabul ederek..
İşte şimdi geliyor ruhum, benden korkmadan, saklanmadan..
Görsel: urbanmanitou-deviantart
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder