Şifa

Bazı kelimelere karşı nasıl ön-yargılıyım,yaş aldıkça fark ediyorum. Aklım hemen karışıveriyor, anlamından uzaklaşıp kelimenin bana ne çağrıştırdığına takılı kalıyorum. Eğer bazı kesimler bazı kelimeleri sahiplenmişse benim değer yargılarıma göre o kelimeye yaklaşımım değişiyor. Şifa benim için kullanımı zor bir kelimeydi, kelimenin anlamıyla barışmam ise yakın bir zamanda oldu. Değer yargıları nasıl ön yargıya dönüşüyor, bu bir çok kelime için böyle.. Ben kelimeleri sevmem bazen bende ki izdüşümlerine göre, bazen ise kullanmayı çok severim. Bu tutum da bir yargı değil mi? Yargı kötü anlamda kodlanmış bir kelime ki rahatsız ediyor beni ve yargılamaktan geri durmuyorum yine de...
 İşte her bir kelimenin bende yansıması farklı, şifa ise benden çok uzaktaydı.. Kulağından tutulup kaldırılmış bir kenara ve üstüne bir kapı kapatılmıştı şimdi ise yavaş yavaş yeni bir anlam kazanmaya başlıyor, bu yeni anlamlar içimde çarpıştığında ben hangisini dinleyeceğimi bilmiyorum. Bazen kendimi kendime ihanet edermiş gibi buluyorum, bazen barışıp rahatlıyorum. Ama hep bir köprüde karşı karşıya gelme hali, hep bir diken üstünde..