Hep bir telaş, bir yetişme duygusu, hanidir şöyle ayaklarımı uzatıp bir öğlen vakti, güneş sırtımı ısıtırken ayaklarımın altında çimenler, kareli bir örtü serip çimenlere yemeğimi yemedim. Yanında pembe şarap, elimin altında kitap ama kitaba bile gitmiyor elim... Hep bir telaş bir yetişme, hep bir güvercin tedirginliği...
Arkamdan biri geliyor hissi, şimdi omuza dokunacak ve ben korkuyorum olacaklardan.. Oysa çimenlerde bir örtü, ayaklarım çıplak bir öğlen yemeğinin uydurulmuşluğu tadında saçmalıklara z-aman yok.. Bu telaşın içinde durup dinlenmeye z-aman yok.. Zaman hep önemli işler için, zaman hep bir şeyleri tamamlamak, bir yerlere yetişmek için..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder